Hans symboliseert de toeschouwer (overlever) in mij. In dit verhaal komt hij tot de ontdekking een toeschouwer te zijn en hij komt er achter waarom hij zo geworden is. Hij besluit niet langer een toeschouwer te willen zijn en gaat weer meedoen met het leven, wat met vallen en opstaan gaat. Maar uiteindelijk lukt het hem en wordt hij weer gelukkig. In dertien pagina’s vindt de hele metamorfose plaats.
Psychologisch proces
Bij onze geboorte krijgen we allemaal een beschermingsmechanisme mee dat ons bij gevaar in staat stelt om te kunnen vechten of vluchten. Door een trauma kan dit beschermingsmechanisme onklaar raken. Vanaf dat moment voelt de wereld niet alleen heel onveilig, maar hebben we door het uitschakelen van onze gevoelens van onszelf een toeschouwer gemaakt. Zoals ook te lezen is in het boek Het onverwoestbare kind, Lilian Rubin. Die toeschouwer voelt zich vooral in gezelschappen buitengesloten, hetgeen heel eenzaam maakt. We maken dan in feite een intern probleem extern omdat wij het zelf zijn die onze gevoelens hebben buitengesloten. Zodra we de stap durven nemen om die gevoelens te erkennen en te doorleven, schakelen we daarmee meteen ons beschermingsmechanisme weer in. Voelen we ons weer veilig in de wereld en niet meer buitengesloten in gezelschappen.