In dit verhaal worden de schatten van de zeebodem ontdekt. Deze staan symbool voor het voelende en primaire deel in mij. Pas als ik mijn onechte ego opgeef kan het als voedsel dienen voor het andere, nog prille deel van mijn ware zelf. Het onechte deel overziet het leven voordat het sterft. Elf pagina’s.
Psychologisch proces
Een belangrijke stap in een psychologisch proces is om terug te durven gaan naar de plaats in ons lichaam waar ons gevoel huist, onze buik en met de gevoelens die daar liggen opgeslagen. Gevoelens als verdriet, angst, boosheid en blijdschap horen in principe bij het primaire kind die in de kindertijd dan ook vaak met geel, rood en blauw kleurt. Deze kleuren symboliseren onze ziel, lichaam en geest. Deze gevoelens moeten uitgeleefd durven worden om er weer vertrouwd mee te raken. Als we ze jarenlang om bepaalde redenen diep weggestopt hebben, is de eerste neiging om onszelf erom te veroordelen, waarmee we zelf degene zijn geworden van het wegstoppen. Daarmee het voorbeeldgedrag van onze opvoeders hebben overgenomen. Als we zelf volwassen zijn geworden, kunnen we hen niet langer daarvan de schuld blijven geven. Het kan een pijnlijk bewustwordingsproces zijn om onder ogen te durven zien waarom we onze gevoelens zolang hebben moeten wegstoppen. De tekeningen in dit boekje laten zien hoe prachtig en belangrijk onze primaire gevoelens in feite zijn. Ze maken de tegenstellingen dood en leven prachtig zichtbaar. Niet durven voelen is dood zijn, durven voelen is leven.