De hartrevalidatie twee maal per week in Hoorn heeft zijn vruchten afgeworpen, pompfunctie is gelukkig verhoogd van 20 naar 35/40%. Elke keer met de auto erheen, want op de fiets gaat jammer genoeg nog niet. De auto in de parkeergarage zetten, naar het ziekenhuis lopen, je bent al moe als je aankomt. Volgende week mag hij hier in Lutjebroek verder met revalideren. Daardoor heb ik ook meer de auto tot mijn beschikking. Heel prettig!

Maar……….. hij is nog steeds heel snel moe. Bij de laatste controle met de cardiologisch verpleegkundige bleek er ook sprake te zijn van een lekke hartklep, mogelijk slaapapneu.
Dan is het geen wonder dat zijn brein niet optimaal werkt en dat van mij overuren moet maken om mee te kunnen blijven doen in dit afschuwelijke woonproces. Heel erg vermoeiend voor mij.

Het kort geding is nog niet steeds ten einde, er is al 3 keer uitstel gevraagd omdat de aannemer steeds op het allerlaatst reageert. Ik noem het pesten, anderen noemen het tactiek. Dat mag dan zo zijn, het houdt geen enkele rekening met het feit dat wij mensen zijn, waarvan de meesten boven de 70 jaar. Ik vind dat echt onmenselijk.

Tot overmaat van ramp hebben wij nu ook nog lekkage gekregen. Eerst in de hal, oorzaak slechte vloer op het balkon. En afgelopen week in de keuken op 2 plaatsen. Meteen bruine plekken op het plafond. Dit komt onder het sedumdak op de zuidkant vandaan. Oorzaak? De aannemer is dan wel wezen kijken, maar wist het ook niet. Volgens mij is de EPDM laag om de zaak waterdicht te maken niet goed gelijmd en heeft het sedum zoveel water opgezogen dat het het EPDM naar beneden heeft getrokken op plekken waar het al niet goed vast zat. Er is hulp beloofd om het op te lossen, voor wat die belofte waard is………….

De hulp in de huishouding bevalt goed. De jongeman was al snel buiten beeld. Toen kwam Eva. Een schat van een meid met bijna 5 jaar ervaring. Ze is rustig en gaat stilletjes haar gang. Erg blij mee. Tijdens haar vakantie kregen we Tessa. Die was wat drukker, maar ook erg aardig. Dus die hulp houden we er voorlopig maar in.

De maaltijdservice hebben we stop gezet na 3 maanden. We kregen allebei heimwee naar ons eigen eten. Dus sinds 3 weken kook ik zelf weer. En dat gaat goed. Maak mijn eigen jam, koekjes, ijs. Allemaal diabetes verantwoord.

Inmiddels is de pergola geplaatst, hebben we een schutting gekregen naast de buurman rechts, die aan de linkerkant komt ook nog als die buurman zijn tuin gaat aanleggen, ergens in september. Er is een hek geplaatst aan de slootkant. We hebben horren gekregen (gekocht) in de kamer en keuken en volgende week komen als het goed is de bestelde kasten. Verder hebben we een timmerman opdracht gegeven om de trap dicht te maken (geen stof meer op de tv en tv meubel) en onderin komt een kastje. Heel erg leuk een open trap, maar voor ons erg onpraktisch. Dezelfde timmerman gaat voor ons ook nog een kast maken in de slaapkamer. Zodat we nog wat meer extra opbergruimte krijgen. Toch wel handig.

Vanmiddag naar de Mohskliniek geweest, een plekje op mijn voorhoofd laten beoordelen op verkeerde cellen. Men vertrouwde het niet en het is oppervlakkig weggehaald. Volgende week uitslag.

En zo rommelen we verder met alle gemakken en ongemakken. We doen ons best om alle stress de baas te blijven maar dat valt niet altijd mee. Als ik nog terugdenk aan de periode dat we geen eigen huis meer hadden en steeds maar moesten verkassen van hot naar her, dan zijn we blij dat we in ieder geval al ruim een jaar weer een eigen woning hebben.

Eind augustus gaan we 5 dagen naar een Enjoyhotel op vakantie. Kijken wat nog wel kan. Met Bakreizen mee gaat niet meer, dit nog wel. In eigen land, zo dicht mogelijk bij huis. We ontlopen zo ook mooi het grootste deel van de Lutjebroeker kermis.

Ik heb me opgegeven als columnist voor het dorpsblad De Cirkel. Schrijven als ontsnapping uit een vervelende wereld, opgaan in mijn creatie. In het West-Friese dialect. Ik voelde meteen dat ik het op die manier wilde doen. Het eerste stuk is verzonden, ben met de 2e bezig. Ooit is mijn schrijf carrière begonnen met het schrijven van humoristische verhaaltjes uit mijn eigen leven in het West-Friese dialect. Blijkbaar is dit ook het einde van mijn schrijf carrière, want of ik mijn 7e boek nog af ga maken, is zeer de vraag. Dan zal er eerst rust in de tent moeten komen. Huis en omgeving af moeten zijn. Eerder zal niet gaan. Wanneer dat is? Als het tot een akkoord komt tussen de deelnemers van het kort geding en de aannemer, dan komt er een 10-stappenplan en een einddatum dat alles af moet zijn. Daarnaast worden alle stappen gecontroleerd door een onafhankelijk deskundige, zodat we zeker weten dat wat nog gebeuren moet, ook goed gebeurd.
Maar daar is nu nog steeds geen zicht op. We wachten af. Wordt vervolgd!