Het is zover, we zitten midden in de verhuizing. We doen het rustig aan, gedwongen door onze leeftijd.  Op 11 mei kwamen de dozen. Na ons voortgangsgesprek met de makelaar op 3 mei en overleg met de kopers van onze woning, hebben we de overdrachtsdatum (3 juni) gepland en naar aanleiding daarvan onze verhuizing op 31 mei.
Nadat de dozen waren gearriveerd zijn we meteen op de bovenste etage begonnen, mijn hobbykamer.
De volgende dag ermee verder. Toen was de bovenverdieping klaar. Verder met onze slaapkamer. Wat het zo vermoeiend maakt is het denkwerk bij alles wat door je handen gaat.
Wat moeten we mee naar onze tijdelijke woning?
Wat kan mee met de verhuiscontainer?
Wat hebben we in de komende weken thuis nog nodig?
En wat doen we alsnog weg naar de Stichting Hongarije/Roemenië? 

Het maakte dat ik wel snel insliep van de vermoeidheid, maar ook veel te vroeg wakker werd en dan niet meer insliep. Dus op tijd eruit en lange dagen maken. ’s Morgens aan het inpakken, na de middag een uur slapen, de rest van de middag rustig aan en na de avondrust na het warm eten, nog een uurtje inpakken. We zijn nu zover dat we inmiddels ook de eerste etage klaar hebben. We liggen goed op schema.

Gistermorgen kwam onze jongste zoon in wiens huis we tijdelijk gaan wonen en samen met hem hebben we onze plannen bij elkaar gelegd. Want….. er zijn ook nog 3 jarigen in deze maand en……. eigenlijk geen tijd om het te vieren. Daar had onze zoon het volgende op gevonden. “Mam, op Hemelvaartsdag gaan Sanela en ik samen het huis schoonmaken en voorbereidingen treffen voor een gezamenlijke barbecue waarbij we onze verjaardagen vieren. Als jullie dan hier op de fiets komen, dan zijn die meteen hier en breng ik jullie weer terug naar huis. Het hele weekend help ik daarna om wat nog mee naar dit huis moet daarheen te brengen. De lampen te verwijderen en wandplanken van de wand te halen.” Wat een prachtig aanbod. We zijn zeer dankbaar voor deze hulp.

En tussendoor adreswijzigingen doorvoeren aan iedereen die op onze lijst staat. Dat is ook nog een heel werk. Maar we hebben al een nieuwe huisarts, nemen komende woensdag afscheid van onze huidige huisarts met wie we altijd een heel fijn contact hebben gehad. Ik heb ook al een nieuwe tandarts, waar ik vroeger ook al bij was toen we nog in Bovenkarspel woonden.

Hoe de moeheid toesloeg merkte ik aan de fouten die ik maakte op de adreswijzigingen, verkeerde postcode, verkeerde verhuisdatum, dus moest ik dat weer corrigeren. En dan te weten dat we dat straks nog een keer moeten doen naar onze nieuwe woning. Nog maar even niet aan denken. Het ziet er naar uit dat deze voor de bouwvak nog niet klaar is, dus dat betekend wellicht nog een maand langer op ons tijdelijke adres. Ik zal echt blij zijn als we daar wonen en alles naar wens is.

Misschien kunnen we er nog een weekje op uit trekken met BAKreizen als we eenmaal gesetteld zijn in onze tijdelijke woning. De accu weer een beetje opladen. Ik kom lichamelijk altijd moe thuis van zo’n vakantie, maar geestelijk voel ik me weer helemaal opgeladen. Maar we gaan het zien of dat er van komt.