Na onze vakantie in juni was ik geestelijk dermate opgefrist dat ik weer zin had om het schrijven aan mijn zevende boek weer op te pakken. Ik heb besloten weer helemaal opnieuw te beginnen. De eerste vier hoofdstukken staan op papier, hier en daar wat geleend uit de eerste versie. En nu ben ik alweer een paar weken research aan het doen over de West-Friese, Nederlandse en Europese geschiedenis vanaf de prehistorie. De vorige keer begon ik bovenaan de stamboom en nu begin ik onderaan en dan moet ik toch weten wat er toen speelde in hun leefomgeving, hoe ze woonden, hoe ze zich kleedden en wat ze aten. Welke vaardigheden ze al hadden en wat hun dagelijkse bezigheden waren. Ik moet zeggen dat ik het allemaal heel interessant vond, in tegenstelling tot vroeger op de lagere school. Toen vond ik het alleen maar saai om al die rijtjes jaartallen uit je hoofd te moeten leren over mensen die allang dood waren. En op internet kun je echt alles vinden, zeker bij Wikipedia. Door het over te typen nam ik het als het ware allemaal tot me en wat ik relevant vond voor mijn boek, die tekst maakte ik geel met de marker van het Word-programma. De afgelopen dagen ben ik bezig geweest het allemaal in één overzicht te zetten met de stamvader ernaast, zodat ik meteen kan zien in welke tijd en wereld die leefde. En de rest fantaseer ik er gewoon bij door stil te zijn en te luisteren naar wat er binnenkomt.

Het verhaal van de stamvaders begint in 1275 bij de groothertog van Litouwen, Gediminas Landbergis. Een zoon van zijn zoon komt in Wijdenes, verwekt een zoon bij een meisje uit Wijdenes tijdens zijn bezoek aan het kasteel wat Floris de V daar heeft laten bouwen. De familie Landbergis woont eeuwenlang in Wijdenes en vandaar via Blokker en Hoorn naar onze oudste kleinzoon in Grootebroek. Over elk gezin komt een verhaal die steeds verder gaat met de gezinnen van hun stamhouder. In mijn boek Een fleurig boeket mocht ik bij elk van de twaalf kinderen een karakter verzinnen en dat ging me goed af door alleen maar te luisteren naar wat er bij me binnenkwam. Best leuk om te doen. Bij elk nieuw kind dacht ik vooraf, wat is dit voor een kind? En zo ga ik nu ook weer aan de slag. Best spannend hoe dit allemaal af gaat lopen, maar de intentie is om via dit verhaal kinderen spelenderwijs kennis te laten maken met de geschiedenis.

Met mijn knie gaat het weer redelijk, flink oefenen o.l.v. een fysiotherapeute en nu wekelijks fysio-fitness. Op vakantie in de bergen heeft de knie zich goed gehouden en dat was een hele opluchting. Lopend in huis vergeet ik af en toe dat mijn knie wat mankementen vertoont, maar bij een langere wandeling is het nog wel merkbaar omdat er dan een heel irritant gevoel ontstaat. Fietsen gaat beter, maar ook dat moet ik niet te lang achter elkaar doen om kramp ’s nachts te voorkomen. Tja, de jaren gaan tellen en de slijtage is ingezet. Maar zolang ik nog blind kan typen en mijn vingers nog meedoen, kan ik nog schrijven en handwerken niet te vergeten. Ik kon dat ook prima doen tijdens de hittegolf. Zo gaf ik mijn lichaam rust en liet alleen mijn hoofd en vingers werken.

Ik houd jullie op de hoogte van mijn vorderingen. Het eerste wat nu op stapel staat is de reunie van onze zesde klas, waarvoor ik een reunieboek heb geschreven. Het meeste is georganiseerd, nu de laatste zaken nog regelen. Maar dat gaat allemaal tussendoor.