Goed nieuws en slecht nieuws. Het goede nieuws is dat begin december de aannemer eindelijk is begonnen met de afbouw van dit hele project en dat gaat al net zo chaotisch als de bouw daarvoor.
Het slecht nieuws is dat onze lieve buurman Peter dit niet meer mee kan maken, want hij is op de dag dat onze woning werd geïnspecteerd overleden aan de gevolgen van acute leukemie.
Binnen drie weken was hij weg. Wat begon als een griepje, eindigde in een nachtmerrie. Eerst de schok moeten verwerken van deze ernstige ziekte en een week erna zijn overlijden.
Hij was degene op wie wij altijd een beroep konden doen omdat hij na Wims hartinfarct regelmatig naar ons omkeek. Oprechte belangstelling had voor ons wel en wee en altijd bereid was ons te helpen met onze correspondentie naar medebewoners en advocaat, dit zo zakelijk mogelijk te houden. We missen hem heel erg.

En natuurlijk heeft de aannemer geprobeerd de inspectie zo lang mogelijk uit te stellen en gelukkig was de inspecteur daarop voorbereid en heeft voor verder uitstel een stokje kunnen steken. Alle drie zijn we een keer uit de bocht gevlogen naar de aannemer tijdens deze inspectie door alle leugens die hij verspreidde. We waren bekaf na deze ochtend, en nadat we even waren bijgekomen van dit vermoeiende gebeuren, kregen we ’s middags het bericht van het overlijden van onze buurman. Dat was een beetje te veel van het goede.

En toen ik stilstond bij wat zijn enige dochter ging erven, werd ik ontzettend boos, want dat is afschuwelijk. Een huis wat niet af is, staande in een shitomgeving. Dat kun je niet verkopen of verhuren, dus draait zij met haar gezin voor alle extra kosten op. En dat staat onze kinderen ook te wachten als dit met ons gebeurd. Dat wil je toch niet voor je kinderen? Ik heb dezelfde leeftijd als de buurman. We zijn mensen van alle dag geworden.
Ik heb die boosheid schriftelijk geventileerd naar de makelaar en projectontwikkelaar. Met daarin de smeekbede: DOE IETS, MAAK EEN EINDE AAN DEZE SMERIGE OLIEVLEK.
Van hen geen reactie natuurlijk, doen ze nooit, maar ze hebben die mail wel doorgestuurd naar de aannemer. En verdomd, een paar weken later heeft die de draad opgepakt en heeft zijn werkzaamheden hervat.

Er ligt sinds eergister een binnenstraat, eindelijk normaal bereikbaar voor de hulpverlening. Wat een opluchting. Men is ook bezig met de dakgoten, er ligt nog meer materiaal klaar om onze dakranden eindelijk waterdicht te maken.
Of dit allemaal klaar is voor 18 januari, lijkt me niet reëel. December is tenslotte een wintermaand met diverse feestdagen erin.

Voor het eerst geen kerstboom in de kamer. Onze kinderen hebben geholpen met de kamer op een andere manier te versieren voor de kerst. Ik ben druk bezig geweest met het klossen van kerstboompjes en engeltjes, waarvan ik er ook een paar heb weggegeven en verkocht.
Daarnaast kon ik per 1 december beginnen met mijn nieuwe project via internet: De Mystery Blanket. De wol hiervoor had ik al eerder ontvangen. Weer 3 nieuwe haaksteken geleerd. De mandensteek, de sterrensteek en de krokodillensteek. Met vallen en opstaan is het gelukt om deel 1 af te krijgen voor de volgende maand.

Met het koor hebben we een fijn concert gegeven in het seniorencomplex Denenburg in Enkhuizen. Voor de 3e jaar op rij hebben we daar nu opgetreden vlak voor de kerst. Deze keer onder leiding van onze nieuwe dirigent, waardoor het geheel er iets meer gestructureerd en beter uitzag.

En zo kabbelt de tijd voort en gaan we langzaam weer op weg naar het licht, de langste nacht is inmiddels geweest.