Het heeft eventjes geduurd voordat ik weer tijd en zin had om een blogbericht te schrijven. Meteen nadat we terugkwamen van vakantie heb namelijk ik de stoute schoenen aangetrokken en me aangemeld bij de Kliniek Natuurlijk Jong in Midwoud voor een ooglidcorrectie om ooglidrandontstekingen in de toekomst zoveel mogelijk te kunnen voorkomen.

Nog dezelfde week hield ik het intakegesprek en de week erop vond de PlexR behandeling plaats. Dus geen operatie met littekens maar een mildere behandeling via verdamping van de huid. Gelukkig duurde de ingreep maar een half uur want de verdovende zalf werkte niet overal even goed zodat de behandeling best nog pijnlijk was. De eerste week was het afzien door pijn en opzwelling van de huid rondom mijn ogen. Overal waar maar vocht in kon, en dat was veel huid door de verslapping van de ouderdom, zwol op. Nodig voor de genezing, maar lastig te verdragen. Dankzij de pijnstillers van de farmaceutische industrie was het goed te doen. De jeuk die verscheen was een teken van genezing. Helaas mocht ik niet krabben. Maar gelukkig genas alles goed en na een week was ik weer toonbaar. De huid was nog wel teer en moest goed beschermd worden tegen teveel zonlicht. Drie weken niet naar de sauna en naar het zwembad. We zijn nu bijna vijf weken verder en helaas zijn mijn ogen nog rood, nu door de hooikoorts. Maar ook dat zal wel weer over gaan.

Twee weken geleden kwam er een idee in me op om te gaan schilderen. Een helft van het vel moest roze worden en de andere helft lichtblauw. Babykleuren. Daarna om de beurt mediteren op het roze en lichtblauwe om te voelen welke impuls naar boven kwam om op die vlakken te gaan schilderen. Op het roze kwam een blad van een willekeurige plant in lentekleuren en op het blauwe verscheen een tros paarse druiven. Daarna heb ik alles met elkaar verbonden.

Het wonderlijke was dat ik daarna het idee kreeg om alle damesbladen via een brief op de hoogte te stelen van mijn passies en wat die voor mij betekenen in mijn leven. Hoe ze me hielpen om te dealen met alles wat ik in mijn leven tegen ben gekomen en hoe ze mij elke keer weer een prachtig doel gaven om voor te leven.

Ik ben ervan overtuigd dat via het schilderen op papier in de wereld zetten van mijn natuur en de oogst die ik wil uitdelen, mij heeft geholpen om dit ook daadwerkelijk te doen via mijn charmeoffensief aan de damesbladen. Vandaag gaan de laatste brieven de deur uit. Ik stuur ze per post omdat men post via de e-mail eerder weg kan klikken(gooien) dan brieven die per gewone post aan je worden verzonden. Het was soms best lastig om de postadressen te achterhalen. Maar het is me gelukt. Niet geschoten is altijd mis en nu maar afwachten of daar een reactie op komt.

Wim is nu af en toe foto’s van me aan het maken voor het interview in traaktmij, een kwartaalblad over traumaverwerking. Het interview is verschoven van het septembernummer naar het novembernummer. Ik heb ze ook kunnen interesseren voor het belang van werken met de tekentaal, dus ook daar komt een artikel over in.