Er is nog heel wat aan vooraf gegaan, voordat het zover was. Einde tweede week, waarin we bij het gezin van onze oudste zoon in Amstelveen logeerden, kregen we bericht van de aannemer dat de opleverdatum 12 mei zou zijn.
Omdat we in de afgelopen twee weken al hadden ervaren dat we dit ritme 4 dagen Grootebroek – 3 dagen Amstelveen niet zouden volhouden, hadden we ons e-mail netwerk ingeschakeld voor het zoeken naar ander tijdelijk, gemeubileerd onderdak. Ik mijn zangkoor, Wim zijn wandelclub.

Er kwamen diverse opties naar voren die bekeken en besproken moesten worden. Allereerst een B&B in Nibbixwoud. Een prachtige woning met één nadeel, het Hemelvaartweekend was het al verhuurd en dan moesten we er weer uit. We mochten onze spullen wel in hun schuur opslaan en logeren bij vrienden in Nibbixwoud, die deze mogelijkheid hadden aangereikt. In eerste instantie mochten we er blijven tot onze woning was opgeleverd. Dat was een hele opluchting. Maar toen zij er een nachtje over hadden geslapen trokken ze die toezegging weer in. Dat was wel weer een domper. Nadat we de opleverdatum wisten hebben we deze optie laten vallen, veel te ingewikkeld en omslachtig voor een verhuizing. De 2e optie was een caravan. We sloegen aan het bellen om een plek voor een caravan te vinden voor 4 á 6 weken. Helaas………. door  de Hemelvaartweek en Pinksteren, zaten alle campings vol. Op één na, in Andijk. Gelukkig kwam er op die dag nog een optie naar voren, een chalet op Camping ’t Venhop in Berkhout. Afspraken gemaakt voor bezichtiging van de campingplek in Andijk en het chalet in Berkhout.

Andijk viel af, er was geen wifi. Dat is in de moderne tijd met een verhuizing voor de deur niet handig. Gelukkig was dat wel het geval in Berkhout en bovendien was het chalet een stuk ruimer dan de caravan, dus besloten we naar Berkhout te verkassen met de hele boel. Gelukkig was onze jongste zoon weer bereid om ons te helpen en werd alles wederom met de aanhangwagen en in onze bagageruimten vervoerd naar de nieuwe woonplek.

Het was weer even wennen in deze woning en omgeving, maar hier kregen we toch een klein beetje een vakantiegevoel, zo tussen allerlei andere chalets en vakantiewoningen. Nog een oud klasgenote opgezocht die daar permanent woont. De omgeving weer verkend op de fiets en onderwijl van alles regelen voor de verhuizing. Inspecteur van Vereniging Eigen huis voor een keuring, de vloer, de linnenkast, de verhuizing van de container, de verhuizing van de rest van onze inboedel uit Grootebroek en Berkhout en hulp bij dit alles. En niet te vergeten, de adreswijzigingen doorgeven.

Helaas, op 12 mei was de woning nog niet bewoonbaar, kon er niet gekeurd worden en kregen we de sleutel om onze leveranciers wel binnen te kunnen laten. Nieuwe datum: 19 mei. Toen kon er wel gekeurd worden en bleken er nog 50 verbeterpunten in de woning aangebracht te moeten worden. Binnen 4 weken.

Zeer vermoeiende dagen, steeds heen en weer uit Berkhout, spanning of alles wel door kon gaan, zelf vegen voor het egaliseren van de vloer en op de verhuisdag moesten we nog mensen wegsturen die aan het verven en in de meterkast bezig waren. Tot overmaat van ramp kwam de container 3 kwartier later in de middag dan afgesproken en zaten we maar te wachten tot we konden beginnen. Onze oudste zoon was hiervoor speciaal naar ons toegekomen. Werd om 19.00 uur weer opgehaald door zijn vrouw. Heeft niet zo erg veel kunnen doen in die korte tijd. Maar we konden eindelijk op 23 mei, na een jaar steeds in iemand anders zijn bed te hebben geslapen, weer in ons eigen bed slapen en in de badkamer lag ook alles klaar voor onze lichamelijke verzorging. De keuken was grotendeels ingericht, dus de soep opwarmen die ik vooraf had gekookt, ging ook.

De dag erna hielp een bevriend echtpaar ons. Wim ging samen met hem alle spullen uit Grootebroek en Berkhout ophalen en zijn vrouw hielp mij met dozen uitpakken. Af en toe moesten we stoppen omdat er steeds aanloop was, zus, buren, werkvolk etc. Zeer vermoeiende dagen. Alle apparaten leren kennen. We liepen als twee kippen zonder kop in het huis omdat alles nieuw was. Onze jongste zoon hing alle lampen op. Probleem in de hal, de deuren zijn zo hoog dat de ganglamp in de weg zat. Aangekaart bij het werkvolk. Die zouden zorgen voor een zeer platte lamp. Ook hing onze zoon planken op en kapstokhaken. Nu konden we weer verder met uitpakken en opruimen.
Af en toe plukten we iemand van de bouwplaats om ons te helpen bij een technisch probleem. Dat was wel handig. Voor ons slaapkamerraam en de ramen boven hing ik grote A2 tekenvellen voor de privacy zolang er nog geen raambekleding was.

De 50 verbeterpunten waren helaas nog niet klaar binnen die 4 weken en hebben we aangegeven dat deze werkwijze, af en toe iemand aan de slag, met een in onze ogen zeer Franse slag, die weggaat zonder iets te zeggen, niks af te spreken wanneer die terugkomt, voor ons te vermoeiend is. We willen een vakman die in een keer alles afmaakt. Die is ons toegezegd, wanneer die komt???? Afwachten dus. En iedereen die binnenkwam nam zand mee van de nog onbestrate bouwplaats, dus elke dag vegen om de nieuwe vloer te beschermen.

Het waren warme dagen, zonder gordijnen en zonwering (buitenkant woning is nog niet klaar, kon dus niet worden aangebracht), was het eigenlijk te warm binnen. Gelukkig mochten we gebruik maken van de tuin van mijn jongste zus, die hier vlakbij woont. Helaas kon na een paar dagen ook de tuindeur niet meer open omdat het kozijn aan de buitenkant nog niet ondersteund was. De steigers achter het huis zorgen nog voor een beetje schaduw. Aan de steiger hebben we ons wasrek vastgemaakt en een paar lijnen opgehangen. Aan het wasrek hebben we een strandparasol vastgemaakt voor de zonwering. Wim heeft achter het huis al het manshoge onkruid weggehaald en de grond omgespit. We hebben een houten plaat van de bouwplaats gehaald. Daar twee zonnestoelen en een tafeltje opgezet, zodat we toch buiten kunnen zitten. Er valt heel wat te beleven met zoveel varende mensen in de buurt en een zwanenpaar met 6 jongen die hier regelmatig heen en weer zwemmen.

Tot overmaat van ramp (we hadden net ’s morgens onze laatste dozen uitgepakt) raakte Wim op 2e pinksterdag geblesseerd toen de stroom uitviel omdat een bouwvakker per ongeluk op de stroomkabel boorde in het huis naast ons. Van 4 tot half 9 zonder stroom gezeten. Pizza laten bezorgen door onze kleinzoon die daar vakantiewerk doet.
Terwijl Wim buiten staat te kijken naar hoe nu verder met deze stroomstoring? dacht hij, laat ik maar een afgedankt meubelstuk van ons dat hier op de bouwplaats lag, even in de container gooien. Tijdens het gooien bleef zijn rechter ringvinger ergens tussen haken en nam zijn hele nagel mee.
Huisartsenpost gebeld, goed strak verbinden i.v.m. het gebruik van bloedverdunners. Als het er doorheen komt, weer bellen. Volgende dag aan de huisarts laten zien. Gelukkig kwam het er niet doorheen. De volgende dag naar de huisarts, toen kwam het er inmiddels wel doorheen, bij elke hartslag kwam er een guts bloed. Opnieuw verbonden, naar Enkhuizen voor een röntgenfoto om te zien of het gebroken was, gelukkig niet, weer terug naar de huisarts want het kwam er weer doorheen. Naar de eerste hulp in het ziekenhuis omdat de praktijk en de apotheek hier niet het middel voorradig hadden wat nodig was. Daar hebben we 3,5 huur doorgebracht met de nodige frustratie door het lange wachten en omdat het zo lang duurde voordat het bloeden stopte. Gelukkig net op tijd voor mijn eigen afspraak met de fysiotherapeut, waar ik doodmoe op de bank heb gelegen en mijn hart heb kunnen luchten. Even geen bloedverdunners meer voor Wim, want dit soort gedoe is nog vele malen vermoeiender dan het uitpakken van verhuisdozen. Inmiddels is de wond dicht en kan hij zijn hand weer gebruiken, al doet hij nog wel voorzichtig.

We wonen hier nu bijna 7 weken. Heel langzaam vordert alles. De zonnepanelen liggen op dak, nog niet aangesloten. Volgende week komt de installateur om alle klussen in de woning af te maken, wordt de buitenkant afgemaakt, dan kan het sedum op dak en de tuinen worden aangelegd. En niet te vergeten de balkonhekken worden aangebracht, de afwatering worden verbeterd, want nu nog niet het geval is. Dat hebben we kunnen constateren tijdens de onweerdag na alle warme dagen. Het huis is gelukkig ook overeind gebleven tijdens storm Poly. We hopen binnenkort ook onze nieuwe buren te begroeten als hun woningen worden opgeleverd. Als laatste zal er worden bestraat, dan kan onze auto op onze eigen parkeerplaats worden gezet en onze fiets in de fietsenstalling. Oh ja, inmiddels ook nog een nieuwe fiets moeten kopen omdat de oude het had begeven.

Het leven is een groot en zeer vermoeiend avontuur. We zijn toe aan rust.