Wat vliegt de tijd toch, mijn laatste bericht hier stamt van 24 juli en het is nu alweer 2 november. Wat is er toch veel gebeurd in de afgelopen maanden. Helaas niet op het gebied van het afbouwen hier, maar wel op andere gebieden. (meer…)

De hartrevalidatie twee maal per week in Hoorn heeft zijn vruchten afgeworpen, pompfunctie is gelukkig verhoogd van 20 naar 35/40%. Elke keer met de auto erheen, want op de fiets gaat jammer genoeg nog niet. De auto in de parkeergarage zetten, naar het ziekenhuis lopen, je bent al moe als je aankomt. (meer…)

Ja, het drama is compleet nu Wim op 7 maart ’s morgens vroeg een hartinfarct kreeg en de ambulance niet bij ons kon komen.
In diezelfde week op maandag nog op het politiebureau geweest om aangifte te doen van ouderenmishandeling, want daar komt het allemaal wel op neer. We krijgen niet waar we recht op hebben. De woning had twee jaar geleden al opgeleverd moeten worden. Stress, stress, stress. Blijf daar maar eens gezond bij. (meer…)

Ja, er is een spreekwoord dat de laatste loodjes het zwaarst wegen en we ervaren nu de waarheid van dit spreekwoord. (meer…)

Vanaf 23 mei wonen we op de bouwplaats in ons nieuw huis, dat is toch wel een heel aparte ervaring. (meer…)

Er is nog heel wat aan vooraf gegaan, voordat het zover was. (meer…)

Helaas is het opnieuw niet gelukt om onze laatste planning door te kunnen laten gaan, ondanks het ultimatum dat we hadden gesteld. (meer…)

Vorig jaar op 28 december schreef ik als laatste in mijn blog dat ik hoopte mijn volgende blog in mijn nieuwe woning te kunnen schrijven. Helaas………….. (meer…)

Mijn vorige blog eindigde met het zoeken naar een andere tijdelijke woning, die hebben we gevonden in Wognum. Een B&B Pruimenhof genaamd. Genoemd naar de omgeving waarin dit zomerhuisje staat, midden tussen de pruimenbomen. Een schattig licht huisje van ca. 75 m2, met uitzicht op, je raadt het al, de pruimenbomen aan de zuid- en westkant.
We hebben niet gewacht tot 1 december, maar met hulp van de kinderen en kleinzoon Milan, zijn we daar op 5 november naar toe verhuist. Schoondochter Monika hielp ons om alles een plekje te geven. In tijd van een paar uur was het gepiept. Wij natuurlijk weer doodmoe. We kunnen hier tot 1 april blijven. Een hele geruststelling.

De afspraak met de eigenaars om ook onze was te doen voor € 3,– per was, ging al snel van tafel. Ze vonden het te veel. Net als ons badhanddoekenverbruik. Ook te veel. Ze waren geen hotel!
Oplossing: We doen de was in Grootebroek, wat ook nog ons postadres blijft. Elke donderdag-morgen rijden we daar naar toe, zetten de 1e was aan, doen boodschappen, (soms veel, soms weinig), stoppen de 1e was in de droger en de 2e in de wasmachine. Onderwijl lunchen, daarna droge was opvouwen en zodra was 2 klaar is, weer naar huis toe.

Maar……. de laatste glucose uitslag voor de verhuizing was nog te hoog, terwijl ik al tevreden was met een daling van 14,7 naar 11. Ook 3 kg gewicht eraf. Men besloot dat ik vanaf dat moment een diabetes 2 patiënte was. Noodzaak tot bloed- en urineonderzoek, want mijn nieren moesten de medicatie (metformine) aankunnen. Natuurlijk zag ik dit zo vlak voor de verhuizing niet zitten. Geen extra drukte en stress op dit moment. Compromis met de huisarts, thuis geprikt worden.
Leverde nog meer stress op dan dat ik gewoon zelf naar een prikpunt was gegaan, omdat de tijden waartussen ik geprikt zou worden, verkeerd waren doorgegeven. Uitslag: nieren zijn prima, bloedsuiker te hoog. Medicatie voorgeschreven met als mogelijke bijwerking: buikklachten. Ook daar zat ik zo vlak voor de verhuizing niet op te wachten. De bijsluiter goed gelezen en ik kreeg ter plekke buikpijn van alle andere mogelijke schadelijke bijwerkingen.

Door de praktijkondersteuning van Yvonne Leek was ik al gewezen op de methode: Keer diabetes om. Ben op onderzoek uitgegaan en heb besloten om daarmee in zee te gaan. De oorzaak aanpakken i.p.v. symptoombestrijding via medicijnen, waarvan je er steeds meer nodig hebt en uiteindelijk toch insuline moet spuiten. Daar had ik natuurlijk helemaal geen zin in.
Dus me opgegeven voor de 12-weekse cursus Keer diabetes om. Een koolhydraatarm- en suikervrij dieet. Ook spannend, vooral omdat alles tegelijk komt, wennen in dit huisje, wennen in deze woonplaats, anders omgaan met mijn eetpatroon. Alle verboden levensmiddelen verdeeld over mijn zussen, toen we een zussen dag hadden. Meteen ook een kookboek van de organisatie besteld, met diverse voorbeelden van gezonde ontbijten, lunchen, soepen, diners en toetjes. Zo snel mogelijk uitgedokterd wat voor mij prettig en lekker is en daarmee aan de slag. Thuis glucosetesten 1 x per week en dit doorgeven aan het patiënten portaal van de website van de huisarts. Resultaat: Als snel positief resultaat. Laagste glucosetest wees uit 6,9. Ook in totaal nu 6 kg gewicht eraf. Zit nu in week 8. De huisarts heeft me losgelaten, heeft er vertrouwen in dat het goed blijft gaan zo. En een controlerend bloedonderzoek doen we pas weer als we definitief in ons nieuwe huis wonen.

En hoe staat het daarmee? De aannemer heeft de schade erkend en hersteld, wat opnieuw voor vertraging zorgde. Daarna weer tegenslag toen de ramen en kozijnen voor de buitenkanten van de woningen verdwenen bleken waar de aannemer 3 weken op zat te wachten. Ze bleken niet gemaakt……………  Dus als de sodemieter nieuwe besteld, raamgaten dichtgemaakt met planken, anders kwam Liander niet. Die zou alleen komen als de woningen wind- en waterdicht waren. De ramen en kozijnen voor de binnenkant lagen al sinds eind augustus klaar op de bouwplaats, zijn pas geplaatst vlak voor Liander kwam. En zo sukkelen we voort. Onze extra kosten sinds eind mei zijn inmiddels opgelopen tot € 9.000,– en daar komt nog wel het nodige bij is de verwachting. Want ook de kosten voor het wonen hier is een stuk duurder dan in onze vorige tijdelijke woning, door de torenhoge energiekosten. Vooral in de vorstweek liep het de spuigaten uit. Korting bedongen, met moeite gekregen in de vorm van huurvermindering per dag.
Belofte van de aannemer, oplevering in week 5. Eerst zien en dan geloven. De keuken mag wel eind januari geplaatst worden, voor de oplevering! We dubben nog of we op dat aanbod ingaan.

Voor alle onpraktische zaken in dit huisje hebben we een creatieve oplossing gevonden en inmiddels zijn we aardig gewend hier. Op de fiets naar mijn zangkoor in Wognum is een meevaller. Een medezangeres van het koor in Lutjebroek die hier in Wognum woont, haalt mij op op de dinsdagmorgen, zodat ik weer lekker wat stress kan afvoeren tijdens het zingen. Idem dito voor de kantklosschool. Even leunen is fijn, lieve mensen ervaren helpt ons dit rare leven te overleven. En daarnaast natuurlijk 1 x in de 14 dagen naar de fysiotherapeut waar ik al mijn sores kwijt kan en waar menig traantje vloeit, wat elke keer weer oplucht. Zo hou ik het allemaal vol.

Onze zoon en zijn kinderen zijn dolblij dat ze hun eigen huis weer terug hebben en op 1e kerstdag hebben we daar samen kerst gevierd, met cadeautjes. Onze huidige woning is sober versierd voor de kerst, want tja, onze kerstspullen zitten in de container. Heb een kerstster ontworpen en gekantklost, die hangt voor het raam. Van mijn zus een heel mooi kerststuk gekregen, compleet met lichtjes en bij de kerstcadeautjes zat een mooi kerststalletje en kerstkrans. Staat leuk, maar dat  betekent dat we weer extra spullen hebben om mee te moeten verhuizen.

Ik hoop oprecht dat ik mijn volgende blog kan schrijven vanuit onze nieuwe woning in Lutjebroek.

Het laatste bericht dateert van 6 juli, we hadden de vakantie nog tegoed en een warme, droge zomer. (meer…)